Flip is gewend dat hij de koning in het huis is. Dus hoe bereid je hem voor dat hij over een paar maanden waarschijnlijk van de troon wordt verstoten door een kleine baby? En dat hij het moet overleven met iets minder aandacht van ons? Dat is bijna net zo’n grote uitdaging als alle andere voorbereidingen die je al hebt voor een eerste kindje.
Flip gaat en staat waar hij wil. Wij hebben een paar regels voor hem in huis die hij graag negeert. Want geef hem eens ongelijk: hij is rood met wit, fluffy en heeft het liefste koppie van de wereld. En hij weet donders goed dat wij niet boos op hem kunnen zijn. Het is toch veel te gezellig dat hij altijd bij je komt liggen knuffelen en knorren? Dus ja, op het aanrecht, op de tafel, op de bank, op ons bed slapen, zelf de kamerdeur openen… Veel regels zijn gesneuveld bij dat lieve miauwtje van hem. En ach, we leefden altijd met zijn tweeën en hadden er zelf geen last van.
Maar nu er een kwetsbaar kindje komt, moet Flip toch zijn tweede plaats weten. Dus we begonnen met onze eerste missie: Flip mag ’s nachts niet meer bij ons op de slaapkamer slapen. Straks staat er waarschijnlijk een eerste periode een wiegje naast ons bed, waar Flip absoluut niet bij in mag. Dus onze slaapkamerdeur is nu al een paar weken dicht. En Flip zou Flip niet zijn, wanneer hij het daar (eerst) niet mee eens was. Dus de eerste paar dagen werden wij vaak genoeg wakker met lawaai, omdat Flip stond te mauwen bij de deur en de deur zelf probeerde open te maken (ja echt, dat kan hij, hij springt naar de deurklink en gaat er aan hangen). Ik heb ondertussen de gewoonte om midden in de nacht naar de wc te gaan (iets met een kindje dat op je blaas drukt) en stuur Flip dan elke keer weer van onze kamer af. Volhouden Annemiek, volhouden. En zo doende: de laatste paar weken gaat het goed en lijkt hij te hebben geaccepteerd dat hij niet meer bij ons kan slapen. Missie één volbracht.
Missie twee: Flip mag niet op de babykamer komen. Laat die kamer nou net de kamer zijn met het raam waar Flip het liefste voor zit en naar buiten kijkt. Sorry, gaat niet meer gebeuren. Straks slaapt ons kindje daar. Dit gaat goed zolang wij zelf niet in die kamer zijn. Zijn wij er wel, dan gaat hij met alle liefde in de kasten klimmen en op de commode slapen. De de babykamer af is en de deur dicht, lijkt deze missie geslaagd. Als de baby er straks wel is zal de echte test blijken, en zullen we goed achterom moeten blijven kijken of Flip daar niet toch stiekem een slaapplekje vindt.
Missie drie: de box is verboden gebied. Deze staat al een poosje in de woonkamer. En wat wilt hij er graag in! Work in progress dus. Elke keer als hij erin wilt liggen jagen we hem eruit. En dat vind hij niet leuk, want het is zo’n mooi opgemaakt (poezen)bed. Maar helaas Flip, deze moeten wij van je winnen.
Missie vier is er eentje waar wij nog consequenter in moeten zijn. Flip mag niet meer midden op tafel liggen als wij aan het eten zijn. Hoe gezellig het ook is. Hij hoort ten slotte bij de familie. Maar familie zit op een stoel en niet op tafel. Dus helaas Flip. Ook hier zal je aan moeten geloven. Hij mag erbij zijn, maar dan dus wel op een stoel. En soms moeten we daar nog wel even aan denken voordat we het avondeten al op hebben en Flip heel tevreden heeft zitten kijken en zichzelf uitgebreid heeft zitten wassen op de tafel.
Dus zo zijn we er nog even druk mee. Flip is een eerste goede oefening voor ons om een dier of kind naar je te laten luisteren, ook al zijn ze zo schattig. Zodra ons kindje er is zullen we nog genoeg verkeerd gaan doen en ook Flip zal echt zijn (nieuwe) plek moeten leren. Maar hoe leuk is het om als kind op te groeien met zo’n lieve rood-witte fluffy boef?!
Dit is Annemiek 